Nestor Trophy #2: Iets in te halen!
13/04/2017
J22 // Van Uden Reco
28/04/2017
Ook voor de catamarans is het wedstrijdseizoen weer begonnen! Bij het eerste evenement bij Muiderzand is onze Nacra Infusion voor het eerst in drie jaar weer op het wedstrijdtoneel verschenen. Met waarnemingen van 5-6bft waren de omstandigheden pittig en uitdagend!
Drie weken geleden was de laatste wintertraining. Toen waren we uiteindelijk het water niet opgegaan, het waaide dan ook hard: een constante wind van 24 knopen met vlagen richting de 30 knopen. Achteraf knaagde wel het gevoel ‘als het nu in een wedstrijd zo hard waait, dan heb ik het liefst al een keer getraind met die wind’, maar ja, hoe groot was de kans we deze wind tijdens het eerste F18-evenement zouden treffen…
Met een voorspelling van 20 knopen bereidden we ons voor op de eerste wedstrijd. De boot heeft twee weken voor onderhoud in de loods gestaan en het was dus even zaak dat alles weer volledig werkte. Dat je er op dat moment achter komt dat het voorlijk van de wedstrijdfok tien centimeter korter is dan die van je trainingsfok, waardoor je fokkenschoot te kort is, helpt bijvoorbeeld ook niet echt mee. Onderweg naar de eerste wedstrijd moesten we helaas al snel terugkeren vanwege materiaalpech.
Toen we weer klaar waren om terug het water op te gaan, begonnen er enkele twijfels te komen: het bleek op dat moment 25 knopen te waaien, we zagen een catamaran een noodlanding maken op het strand (zie filmpje, links op de achtergrond) en een andere catamaran lag met zijn mast in de stenen van de lagerwal te prikken.
Maar we zijn niet aan een campagne begonnen om het af te laten weten als er een beetje wind staat! Het water op dus en in ieder geval die wedstrijd uitvaren. Dat doel hadden we toen voor ogen, en dat was gelukt. Het was erg wennen aan de omstandigheden: veel wind en een stevige golfslag, maar stapje voor stapje ging het steeds beter en konden we wennen aan de omstandigheden. Over de finish gaan gaf dan al voldoening genoeg. Dat was de enige en laatste wedstrijd die we zouden varen die dag, bij de derde wedstrijd was het halve deelnemersveld al verdwenen en de vierde wedstrijd was afgelast. Niet heel gek dus dat ook wij het voor gezien hielden.
De volgende dag begon heel anders: van het snijden en duiken door de golven was weinig meer over, het waaide niet meer dan 8 knopen. Dat het minder zou waaien was voorspeld, maar dit was toch een kleine teleurstelling. Dat dachten we tenminste: het moment dat de bovenboei voor de eerste keer gerond werd en de gennaker de lucht in ging, was de wind opeens terug. De rest van de dag konden we door op een manier die we inmiddels gewend waren: hard door het water snijden op één romp!
Van tevoren was het halen van een mooi resultaat niet het belangrijkste, het verder ontwikkelen van onze zeilvaardigheden was het grote doel. Dat doel hebben we ruim gehaald en we kijken dan ook terug op een mooi eerste evenement. Zeker als je je bedekt dat veel F18's het voor gezien hielden of om zijn geslagen tijdens een wedstrijd. Eén ding is zeker: we hebben de vuurdoop overleefd en zwaardere omstandigheden gaan we waarschijnlijk niet meer tegenkomen dit seizoen! Toch?
Van tevoren was het halen van een mooi resultaat niet het belangrijkste, het verder ontwikkelen van onze zeilvaardigheden was het grote doel. Dat doel hebben we ruim gehaald en we kijken dan ook terug op een mooi eerste evenement. Zeker als je je bedekt dat veel F18's het voor gezien hielden of om zijn geslagen tijdens een wedstrijd. Eén ding is zeker: we hebben de vuurdoop overleefd en zwaardere omstandigheden gaan we waarschijnlijk niet meer tegenkomen dit seizoen! Toch?
