[:nl]J22 // Campagneteam Europees kampioen![:en]J22 // European Champion![:]

[:nl]Hoe kom je nog rond als student?[:]
15/05/2018
[:nl]Kandidaatsbestuur 2018-2019[:en]Prospective board 2018-2019[:]
06/06/2018
[:nl]Hoe kom je nog rond als student?[:]
15/05/2018
[:nl]Kandidaatsbestuur 2018-2019[:en]Prospective board 2018-2019[:]
06/06/2018

[:nl]J22 // Campagneteam Europees kampioen![:en]J22 // European Champion![:]

Grand Prix d’École Navale – J/22 European Championship


Een moeizame aanloop



Toen we onze campagne startten, wisten we al zeker dat het EK in Frankrijk ons piekevenement moest zijn. Alle trainingen en wedstrijden in de winter moesten ons voorbereiden op het EK. Helaas hadden we niet de hoeveelheid uren gemaakt die we wilden maken. Dat de Warming-Up door de Siberische omstandigheden niet door ging, hielp ook niet echt mee. We hadden alleen nog de Van Uden Reco Stellendam Regatta ter voorbereiding. De, misschien verrassende, tweede plek die we daar behaalden gaf ons het vertrouwen dat we wél klaar waren voor het EK en inmiddels begonnen onze nieuwe Ullman zeilen lekker te lopen. Een prima aanloop dus voor het piekevenement! Zou je zeggen…
De nasleep van de Van Uden Reco Regatta is desastreus te noemen. Ons team was uit elkaar gevallen: we hebben moeten besluiten met zijn drieën door te gaan. De twee weken hierna waren heel tumultueus. Maar, de knop moest omgezet worden: het EK was in het vizier. Op het voordek namen we Peer mee om toch met zijn vieren af te reizen. Dit gaf alleen wel een gewichtig probleempje: we zaten ongeveer tien kilogram boven het maximumgewicht voor de J22-klasse…
In alle haast maakten we de dag voor vertrek nog een paklijst en begonnen we de laatste voorbereidingen te treffen. Veel eten zat hier helaas niet bij. Vol goede moed vertrokken we naar Frankrijk, waar we dinsdag laat in de avond aankwamen. De woensdag hierop stonden we vroeg op voor de inschrijving. Hoe eerder we gewogen werden, hoe eerder we weer konden eten. Met een beetje geluk met onze medische verklaring, kwamen we door de inschrijving heen. Ook met de weging was het goed gekomen: we zaten ruim vijf kilogram onder het maximumgewicht! Daarna was het tijd om te eten. Veel eten. Na een ontbijt van acht appelflappen, vier stokbroden, zes liter vocht en wat snacks begonnen we de boot op te tuigen en klaar te maken voor onze wedstrijddag. De Grand Prix d’École Navale in de baai van Brest, voor ons het Europees kampioenschap, zou echt gaan beginnen!

Dag 1 – Direct op kop!


Onze eerste wedstrijd begon met een zoektocht. De baan lag erin, het militaire patrouilleschip dat als startschip fungeerde, was ook niet te missen, maar onze klassenvlag was niet te vinden. We wisten ook überhaupt niet naar wat voor vlag we moesten zoeken. Althans, is er iemand die me kan vertellen wat een ‘BFM’-vlag is?
Na een lange speurtocht vonden we toch een wit vlaggetje waar ze nog even snel de letters ‘BFM’ op gekladderd hadden. Tijd voor onze eerste wedstrijd! Het wedstrijdveld bestond uit drie Nederlandse teams, naast ons ook de campagneteams van U.S. Histos en van de R.S.Z.V. Verder was er een Canadees team en een Duits team, voor de rest alleen maar Fransen. We wisten niet echt wat we van die Fransen konden verwachten. Later bleek dat die stokbroodeters weinig verstand hadden van dat hele zeilgebeuren.
Na matig uit de startblokken te zijn gekomen, wisten we toch de eerste wedstrijd met een eerste plek te eindigen, wat al direct veel hoop gaf! Ook de tweede wedstrijd liep prima, met een derde plek. Bij de start van de vierde wedstrijd zagen we in onze rug de vlag voor de individuele terugroep achter ons. We wisten niet zeker of hij voor ons was, maar toch besloten we terug te gaan om wel geldig te starten. Op de laatste dag zou blijken dat deze beslissing om terug te gaan cruciaal was voor het eindresultaat! We mochten dan als laatste gestart zijn, we voeren wel hard. Heel hard. Bij de eerste bovenboeironding waren we de concurrentie al weer tegen gekomen en uiteindelijk wisten we er een vierde plek uit te slepen. De dag sloten we af met een eerste plek, waardoor we in het algemeen klassement ook bovenaan stonden, met evenveel punten als de Canadezen.

Dag 2 – Elke kilo in de strijd gooien!


De tweede dag stond er een vrij krachtige wind voorspeld. De trimlijnen en de verstaging werden aangedraaid en het was zaak onze volle ‘270 kilo’ (tussen ruim tien kilo zware aanhalingstekens) over de rand te gooien. De zeilen liepen lekker en we konden een goede snelheid behalen. De vlagen waren soms meedogenloos en om die goed op te vangen was veel concentratie nodig. Met twee eerste plekken in de eerste drie wedstrijden wisten we onze voorsprong op de Canadezen uit te breiden. We stonden twee punten voor op hen en acht op het team van de R.S.Z.V.
Tijdens de vierde wedstrijd draaide de wind dusdanig dat het eerste downwindrak bezeild was en we al reachend met de spinnaker naar de downwind gate konden varen. Achter ons zagen we boten plat gaan en zelf moesten we ook hiervoor waken: de wind was toe aan het nemen. Op het volgende kruisrak werd de wedstrijd eruit geblazen. Mocht je niet weten hoe dat werkt: dan zie je een bootje van het wedstrijdcomité rondvaren met een bepaalde vlag. De Fransen probeerden het echter met gebarentaal, wat niet heel effectief was. Toen ze de boeien begonnen op te vissen, konden we weinig anders dan terug gaan naar de haven. Al met al hadden we weer een goede dag: we hadden onze voorsprong uitgebreid. Eén wedstrijd hebben we wel verloren. Gelukkig was dit alleen maar de autorally terug naar de camping tegen de andere Nederlandse teams. Het lijkt me alleen niet heel verstandig om verder in te gaan op onze rijstijl of onze maximumsnelheden…

Dag 3 – De titel veiligstellen


Onze derde en laatste dag in stokbroodland! Het zou een heel enerverend dagje worden, maar we wisten wat ons te doen stond: de Canadezen en de R.S.Z.V. achter ons houden. Na langdurige uitstel op het water en veel regenbuien, konden we eindelijk aan de eerste wedstrijd van de dag beginnen.
Die wedstrijd zou een goed begin zijn voor het worst-case scenario! We hadden een matige start en voeren niet bijster goed. We kregen niet de snelheid uit de boot die we wilden. Ook al was een vierde plek voldoende, Canada en R.S.Z.V. waren wel ingelopen op ons. Op zich was dit geen probleem, maar de manier waarop dit gebeurde, denderde nog wel even na! De bovenboei lag vlak onder de hoger wal en had heel veel winddraaiingen tot gevolg. Op een gegeven moment lagen we ruim voor op de Canadezen, maar wisten zij toch eerder boven te komen door een winddraaiing van 40 graden. Vooral het gevoel dat we het wellicht niet in eigen hand hadden vandaag, hakte er even hard in. Daarnaast oogde niet iedereen van ons even fit en scherp als de dag ervoor.
Tijd om in zak en as te gaan zitten hadden we niet, de tweede wedstrijd verliep redelijk goed en gaf weer wat vertrouwen. Dan de derde wedstrijd. Had ik al verteld wat die Fransen hadden verzonnen voor de finish? Na een downwindrak door de gate, lag de finishlijn een stukje lager op halve wind… Dit betekende dat je bijna halve wind op de finish af moest varen en hem op het laatst om het finishschip heen moest draaien. In het laatste downwindrak lagen we vlak achter de Canadezen en gingen we de laatste boei om richting de finish. Na de laatste gijp moesten we direct omhoog om over de Canadezen heen te lopen. Peer had nog geen tijd gehad om de spinnakerboom vast te zetten. De loefschoot vieren was echter geen optie: we moesten over die Canadezen heen! Met een rood gezicht hield Peer de boom vooruit om de spinnaker niet in te laten vallen. In een halve Broach draaiden we om het finishschip heen, terwijl naast ons nog twee Fransen tussen ons en de Canadezen waren gekropen. Toen we de bevrijdende cijfers ‘quinze quatorze’ als eerste hoorden, wisten we dat we goede zaken hadden gedaan.
De protesten gingen wel over en weer. Achteraf zou blijken dat we een van hun trimmers hebben geraakt met onze spinnaker en de wedstrijd zou in een DSQ eindigen. Dat wisten we toen nog niet. We hadden nog één wedstrijd te varen, maar we hadden nog genoeg te doen! Eerst hesen we de spinnaker om hem daarna weer aan de goede kant naar beneden te trekken, vervolgens zochten we alle uitslagen op om te kijken hoe we de laatste wedstrijd in konden gaan. Veel ‘als-dan’-scenario’s doemden op, maar toen weerklonk het waarschuwingssignaal. Om zeker te zijn van de overwinning, hadden we één missie: voor de Canadezen eindigen, en de R.S.Z.V., die angstig dichtbij waren gekropen, niet te ver voor ons houden.
De laatste wedstrijd voelde bevrijdend: we voeren hard en lagen de hele wedstrijd soeverein vooraan. Op het laatste kruisrak was het dan ook moeilijk de concentratie te behouden. Gelukkig was daar Jesper om te roepen dat we ons moesten focussen! Of toch niet… Zestien seconden later: ‘hé kijk, die Canadezen varen tegen een boei aan’. Met de Nederlandse vlag in de achterstag voeren we terug naar de haven, de officiële uitslag nog even afwachtende. Toen het protest afgewikkeld was en de uitslagen bekend waren, wisten we het zeker: we waren de Europees kampioen! Het enerverende dagje met een ijzersterke R.S.Z.V. en gemor met de Canadezen waren we succesvol doorgekomen!
Die avond konden we genieten van de huldiging! Bovenop het podium mochten we de J/22 European Challange Trophy in ontvangst nemen. Ook de tweede plek was Nederlands gekleurd: het was R.S.Z.V. gelukt om een plekje op te schuiven! Veel tijd om het te vieren hebben we niet genomen: in het holst van de nacht vertrokken we weer richting Nederland. Terug in Delft beseften we pas echt dat het voorbij was en dat we een geweldig resultaat hadden neergezet. Te veel tijd om het te vieren hebben we niet: volgend weekend moeten Michelle, Jesper en ik ons weer warm maken voor onze volgende wedstrijd. Om tot slot nog te reageren op het citaat van Auke, de schipper van het R.S.Z.V.-team, ‘De volgende keer pakken we Broach!’: challenge accepted! Tot vrijdag, bij de North Sea Regatta!
Geschreven door: Christiaan Feij

Comments are closed.

[:nl]J22 // Campagneteam Europees kampioen![:en]J22 // European Champion![:]
Om nom nom, deze website gebruikt cookies! Door gebruik te maken van deze website ga je akkoord met onze privacyverklaring.
Lees meer