WK RS500 Comomeer Pizza, regen, takken ontwijken en lekker zeilen

Klussen en pizza

Na een lange tocht met de Alhambra en een tussenstop in Zwitserland kwamen we op zaterdag aan in het regenachtige Colico. Na ’s middags de boten op een provisorisch ingericht veldje te hebben gedropt moesten we ’s avonds natuurlijk direct echte Italiaanse Pizza eten. De twee Broach RS500’s deden mee (de 777 en de 1020) en twee andere RS500’s die ook werden bemand door Broachers (de 971 en de 972).

Op zondag hebben we nog de laatste voorbereidingen getroffen: de rompjes in de was gezet, zeilnummers in het splinter nieuwe 1020 zeil geplakt en een zeillat van de fok vervangen. ’s Middags stak de thermische wind op en zijn we nog even het water op gegaan om te trainen.

De eerste wedstrijd dag was er nét genoeg wind om een volledige wedstrijd te varen. Het gebrek aan wind speelde beide boten echter parten. Door een gennaker die niet omhoog kwam finishte de 1020 op een teleurstellende 49^ste plaats. De 777 eindigde op een 43^ste plaats. De tweede wedstrijd resulteerde in een dubbele DNF: het halve veld wist niet 15 minuten na de eerste boot over de finish te komen vanwege de weggevallen wind.

Weinig wind, maar wel een Dutch party

Op dinsdag hebben we lang moeten wachten tot het thermische windje loskwam. Eind van de middag ging de AP (uitstelvlag) eruit. Vervolgens hebben we een kwartier op de startlijn kunnen drijven, waarna de wedstrijd, onder groots gejuich, toch werd afgelast vanwege te weinig wind. Maar niet getreurd: ’s avonds hadden we nog de Dutch Party! Een hoop prachtige Hollandse klassiekers en heel wat biertjes later hadden we toch nog de blaren op onze handen staan. Niet van het zeilen, maar het tafelvoetballen 😉

Als het regent gaat de Broach familie kaarten

De windstilte was nog niet klaar met ons: woensdags was er geen wind, vooral een hele hoop regen. Na weer een paar uur in de tent gewacht te hebben, kregen we het bericht dat we konden vertrekken. We zijn met de hele Broach familie (Thomas en Hylke waren ook van de partij) naar het huisje getrokken en hebben de dag gevuld met kaarten en drankjes. ’s Avonds zou er Pizza at the Beach worden geserveerd, dit werd uiteindelijk Pizza in een overstroomde tent, maar het smaakte er niet minder om!

Wind, wist je dat die kan draaien?

Donderdag kwam er dan eindelijk wind. De wolken waren weggetrokken, waardoor de bergen konden opwarmen in de zon, wat ’s middags resulteert in een heerlijk thermisch windje. De start was met twee uur vervroegd naar 11:00, zodat er meer wedstrijden gevaren konden worden. De eerste race verliep voor de 1020 steady, en uiteindelijk gefinisht op een mooie 26^ste plek. Aan het einde van de race viel de wind echter weg, waardoor de 777 niet meer op tijd over de finish kon komen.

De wind sloeg helemaal dood, na een uur wachten was de wind weer opgestoken en de baan 180 graden gedraaid. De 1020 lag best lekker in de wedstrijd, ergens in het midden van het veld. Op het laatste downwind rak probeerden we heel wijd over rechts te gaan, omdat op de trainingsdag daar een hoop wind zat. We liepen daardoor inderdaad een stuk harder dan de rest van het veld. Echter draaide de wind sterk, waardoor de onderboei zwaar overzeild bleek. Het resulteerde in een 45^ste plek. De volgende wedstrijden verliepen een stuk beter, met een 23^ste en 34^ste finish lagen we aan het einde van de dag op een acceptabele 38^ste plek in het klassement (van de 59 boten). De 777 had een mooie start in race 4 en met een goede eerste up-wind lag de 777 rond plaats 25 in de buurt van de boven-boei. Toen ging er een hoop mis, waardoor de 777 rond plaats 40 om de boven-boei heen gingen. Gedurende de race is het niet meer gelukt om het gat in te kunnen inlopen en eindigde de 777 op plaats 52. In race 5 en 6 heeft de 777 op tactiek een aantal plekken verloren. Waardoor ze een 48 en 53 hebben gevaren.

De lekkerste zeildag, gaan met die banaan

Vrijdag was er échte wind, zoals we in Nederland gewend zijn. Een goede windkracht 4-5 Beaufort resulteerde in drie spannende (en uitputtende) races. Na een dramatische eerste upwind voor de 1020, waarin we even 44^ste lagen, wisten we ons toch nog op te boksen tot 25^ste finisher. Na de tweede en derde races ook goed gevaren te hebben klommen we nog 5 plekken in het klassement, tot een respectabele 33^ste plek.

In de 7^e race lag de 777 de eerste up-down-up achteraan in het veld, maar bij de laatste down-wind zijn er een aantal plekken gewonnen met dieper en harder varen. Resultaat plek 35.

In race 8 ging het meeste mis van alle wedstrijden. Een tak aan het zwaard om maar wat te noemen. Ondanks dat alles zijn we toch nog 42^ste geworden.

Race 9 was de laatste race van het wk, maar zeker niet de minste. Met een straf rondje op de startlijn starten we als een van de laatste boten, maar door een windshift konden we snel naar de boven-boei om daar als 9^de langs komen! Dat hebben we down weten vast te houden. In de volgende up hebben we wat plekken verloren maar zijn we met onze beste race op plek 24 gefinisht, wat een mooie afsluitende race was voor het WK RS500 in Colico aan het Comomeer.

Terug naar huis, soepel toch?!

’s Avonds was de prijsuitreiking. Naast de 1020 op plek 33 en de 777 op 50, was er nog echte Broach glorie te vieren: Thomas en Hylke (beide Oud-Broachers) werden met de 971 tweede, en Jesper en Merle met de 972 derde!

Nu de boten hun werk hadden gedaan was het aan de Alhambra om ons veilig terug naar Delft te brengen. Dat ging nog niet zo soepel: vanwege een versleten aandrijfas (?) trilde de auto tussen 75 en 110 km/h stevig. Dan maar met 120 met een aanhanger door karren… Rond half één ’s nachts begon het oliedruk lampje te branden. Na even gestopt te zijn om olie te peilen brandde hij niet meer, dus reden we rustig verder. Echter stonden we om half 3 net onder Brussel op de dépannage (wegenwacht) te wachten. Na wat gebrekkig Frans en een hoop handgebaren werd ons aangeraden rustig (!) verder te rijden naar Nederland, waarschijnlijk was de sensor oververhit geraakt door het harde rijden… Als het toch mis zou gaan zouden we in Nederland makkelijker vervangend vervoer kunnen regelen. Oké, rustig door pruttelen dan maar. Om half vijf reden we de snelweg af, maar met een politieauto voor ons. We reden naar beneden in de tunnel en het achterlicht van de trailer werkte niet. Gelukkig bleek hij ons alleen te willen wijzen op een kapotte spanband op de trailer.

Om vijf uur ’s nachts konden we na een geweldig weekje Italië, en een enerverende autorit eindelijk gaan slapen.

Geschreven door Tico Veugelers en Niels Swinkels