Wedstrijden

Het seizoen werd zoals gebruikelijk bij de J22 en SB20 afgesloten met de cooling down op de braasem. Het campagne team sJoeff blikken samen terug op een fantastische jaar met zeer mooie prestaties!

De wekker stond deze keer op 8.15 ’s ochtends, zodat we om 9.00 konden vertrekken uit Delft, dat is dit zeilseizoen wel eens vroeger geweest. Omdat dit evenement op ons thuiswater, het Braassemermeer, gehouden werd, was de tijdsplanning heel vergevingsgezind. In alle rust vertrokken we naar Roelofarendsveen om ons voor te bereiden op het laatste evenement als J/22-campagneteam: de Cooling Down. De boot lag al in het water, optuigen ging heel vlot en we hadden voldoende tijd voor een kop koffie, terwijl we naar buiten tuurden om het meer, wat vandaag meer op een spiegel leek, te aanschouwen. Nee, het zou geen heftige zaterdag worden. De voorspelling was dat de wind gedurende de dag vier keer negentig graden zou draaien en dat we blij moesten zijn als de windmeter de vijf knopen aantikte. Het windpatroon werd gedomineerd door lokale effecten. Hoewel sommige winddraaiingen eenvoudig te voorspellen waren door alleen maar naar de wolken te kijken, was het grootste deel gewoon pure willekeur. Om even een beeld te kunnen schetsen: je vaart vier keer per wedstrijd van boei naar boei, je gooit een muntje op, kiest links of rechts en na elk rak heb je ofwel een glimlach op je gezicht omdat je meters gewonnen hebt, ofwel zie je diezelfde glimlach op de boten die de andere kant hadden gekozen en nu voor je lagen.

De laatste wedstrijd was het meest exemplarisch voor deze dag: met een verschil van enkele bootlengtes op de nummer twee werden we vierde, maar het verschil was toch enkele frustrerende minuten. Deze wedstrijddag, ook wel ‘loterij’ genoemd, eindigde dan ook heel willekeurig. Alle betere teams hadden minstens één slechte score ertussen zitten en wij konden blij zijn met een tweede plek op dat moment. De tweede dag waren de weergoden ons gunstiger gezind. Met een vrij krachtige wind was het noodzakelijk naar de ‘zwaar weer modus’ over te schakelen en de vorige dag uit het hoofd te zetten. Om optimaal te presteren hadden we Nerine gevraagd om mee te gaan zodat we tegen het maximumgewicht van 275kg aan zaten: “righting moment is key”.

Die dag werd het bikkelen door de kou en de harde wind, maar wel in de volle zon. Betere omstandigheden om onze campagne te eindigen zijn er niet! Alleen de boot was er een beetje klaar mee en besloot zo nu en dan uit elkaar te vallen. Een paar seconden voor een start vloog het grondblok opeens een meter de lucht in (nee, dit hoort niet) en in de eerstvolgende overstag gebeurde hetzelfde met een blok van de fok (nee, dit hoort ook niet). Datzelfde blok besloot in de volgende wedstrijd weer los te schieten vlak na de startprocedure. Een nuchtere reactie na drie hectische overstagen en de daaropvolgende spoedreparatie volgde: “ik weet niet of jullie het al door hadden, maar waarschijnlijk hebben we een paar bootlengtes verloren met deze actie”. Met de sfeer zat het dus wel prima. De resultaten van die dag waren mager, met één derde plek als beste resultaat. Dit zorgde er uiteindelijk voor dat we één plekje zakten in de eindklassering en onze campagne dus eindigde met een derde plek. Dit is zeker niet ons beste resultaat gezien onze eerdere piekevenementen, maar nog steeds iets waar we tevreden mee waren, al was het maar om nog één laatste dag te zeilen als team op de NED 1514.

Met de laatste wedstrijd achter de rug kunnen we terugkijken op een mooi, maar ook soms heftig, campagnejaar. Ongeveer een jaar geleden begonnen we met een team van vier man met erg verschillende zeilachtergronden met verschillende individuele doelen. De wintermaanden pakten we aan om te trainen voor het zeilseizoen. Alle handelingen in manoeuvres vlotjes kunnen uitvoeren en op elkaar ingespeeld raken waren de hoofddoelen van de winter. Vaak waren we de enige boot op het water, mensen gaan blijkbaar minder snel varen als het ijzelt op het voordek of je spinnaker naast wind ook sneeuw aan het vangen is. Of wij zijn gewoon volslagen idioten die op het water zijn om te zeilen in plaats van thuis de radiator te knuffelen, het is maar hoe je het bekijkt. Met leuke resultaten tijdens de winterwedstrijden konden we aan onze eerste échte wedstrijd beginnen: de Warming-Up. Nee, wacht, de vallen stonden toen stijf van het ijs… Die ging dus niet door. Aan de winterse omstandigheden kwam hierna wel snel een eind, maar niet alleen het smeltende ijs was aan het kraken…

De Van Uden Reco Stellendam Regatta was ons eerste evenement tijdens twee mooie zomerdagen in april. Met een tweede plek was ons wedstrijdseizoen goed begonnen. Alleen sloegen de stoppen aan boord op het eind van de zondag helemaal door, wat een paar dagen later resulteerde in het keiharde besluit om met een team van drie man door te gaan. Deze twee weken waren niet de fijnste, maar we moesten ons al opladen voor ons piekevenement: het Europees Kampioenschap in de baai van Brest, Frankrijk.

Met Peer als onze geïmproviseerde voordekker (en zijn 75kg die we nodig hadden) begonnen we aan ons Franse avontuur. Na drie pittige dagen waarbij de wind ons dwong elke kilo over de rand te gooien en een zeer enerverende laatste dag, wisten we uiteindelijk het hoofdpodium te bereiken, en de Europese titel en een veel te grote beker mee naar Nederland te nemen. Na de huldiging bij onze vereniging, konden we toch wel even pauze krijgen na deze drie harde weken? Nee, slechts een paar dagen later begon de North Sea Regatta. Hoewel het altijd heel mooi is om voor Scheveningen te zeilen, was het iets te veel van het goede om ook nu weer optimaal te presenteren. Vooral de tweede dag merkten we dat de ‘EK-focus’ ontbrak. Niet dat we dat erg vonden, we wilden gewoon genieten daar op de Noordzee. Dat was ook gelukt en het waren mooie wedstrijden, ondanks de talrijke blauwe plekken op onze arme, op de golven stuiterende voordekker en een frustrerend protest dat we (onterecht!!!) verloren hadden. Op de laatste dag konden we door de mist slechts één wedstrijd varen, maar dat was genoeg om onze sportieve revanche te nemen en toch nog de tweede te worden.

Na de zomer was er dan nog één belangrijk evenement: het nationaal klassenkampioenschap in Medemblik. Het woei pittig en we waren maar met ons drietjes. Het lukte ons bij vlagen (ook letterlijk te nemen hier) niet om de boot op snelheid te houden ondanks onze verwoede pogingen om ons gewicht naar buiten te gooien. Al planerend naar de finish wisten we op de laatste dag onze derde plek veilig te stellen, het hoogst haalbare deze keer. Met de Cooling Down als afsluiter zit ons campagnejaar er nu definitief op en gaan onze vaarwegen zich scheiden. Of we nog samen een wedstrijd gaan varen? Het staat niet gepland, maar je weet maar nooit. Eén ding is zeker: onze prestatie in Frankrijk gaan we niet snel verbeteren! Met dit mooie jaar in het achterhoofd gaan we binnenkort nog één avondje terugblikken en natuurlijk nog een glas La Chouffe heffen, op ons, team sJoeff, onze zeilsponsor Ullman Sails, onze boot, de NED 1514, en natuurlijk onze vereniging, D.S.W.Z. Broach!

Michelle, Jesper en Christiaan