Wedstrijden
// article only available in Dutch
Winst voor de TU Delft in het Italiaanse Lecco! Afgelopen weekend verzamelde vijf leidende technische universiteiten (ETH Zurich, RWTH Aachen, Chalmers, Politecnico di Milano en TU Delft) om elkaar hun laatste onderzoeksresultaten in het nautische vakgebied te laten zien. Voor het eerst was er ook een zeilwedstrijd tussen studenten van de universiteiten gekoppeld aan dit evenement. Twee van leden van D.S.W.Z. Broach, Lisanne Nijdam en Maarten Berendschot, waren geselecteerd om de TU Delft hier te vertegenwoordigen en dat pakte goed uit! Hieronder vertelt Lisanne hoe zij het weekend heeft beleeft.
De TU Delft vertegenwoordigen, hoe wordt je daar zomaar voor uitgekozen? Dat begon allemaal al een half jaar terug waarbij de TU Delft naar Broach toe kwam met de vraag of Broach geschikte zeilers in haar midden had. Omdat bij Broach meerdere geschikte kandidaten rondlopen werd er binnen onze vereniging een selectieproces gestart. Maarten en ik, als goede vrienden met beide een brede wedstrijdzeil achtergrond, leek het een grote eer om hieraan mee te doen en de band tussen de verschillende universiteiten te versterken. We waren dan ook erg blij toen bleek dat wij uit de verschillende teams waren geselecteerd om naar Milaan te vliegen. Donderdagavond 20 september stapte we dan ook, na enige vertraging, het vliegtuig in. Na een treinreis waarin we vast ons Italiaans oefenden (al is meer dan non parlo Italiano niet blijven hangen) kwamen we aan in Lecco. We overnachtten in de residentie van de universiteit waar we dezelfde avond nog kennis maakten met de studenten uit Aachen.
De volgende dag stond in het teken van voorbereiding voor de wedstrijden en de verschillende onderzoeken van de universiteiten. We maakten kennis met alle zeilers, professoren en rectoren van de 5 universiteiten. Voordat we aan een gezamenlijk diner begonnen met heerlijke Italiaanse pasta en risotto deden we nog een klein oefen rondje om even te kijken of alles in orde was met onze boot. De Laser Vago, waarin we dit weekend voeren, is van zichzelf geen spectaculaire boot maar omdat de boten allemaal in vergelijkbare staat waren, zagen we al snel dat goede tactische en strategische beslissingen moesten gaan maken om de andere teams te verslaan.
Zaterdag, de eerste wedstrijddag, zaten we om zeven uur al aan het ontbijt op de zeilvereniging. Doordat Lecco aan het zuiden ligt van het Comomeer, het een warme dag zou worden en de vorm van de bergen, was de verwachting dat het alleen vroeg in de ochtend zou waaien. Dat hadden de Italianen goed ingeschat want er stond een heerlijk windje. In de upwind werkten we hard om de boot vlak te houden en keken we goed naar de vorm van de bergen waar de wind zou gaan draaien. In de downwind communiceerden we goed over de druk die we voelden en dat werd beloond met eerste plekken in de eerste twee wedstrijden. Ondertussen was het land al aan en opwarmen en dat ging gepaard met afname van de wind. Elk kleine foutje werd met de weinige wind nog harder afgestraft en net als de wedstrijden lagen we weer dicht bij elkaar met de verschillende teams toen we de finish over voeren. Deze laatste wedstrijd eindigden we helaas wel net achter een paar anderen op de vierde plek. Op het water waren naast de vijf wedstrijdboten ook verschillende boten op het water met de rectoren en professoren. Wij voelde ons vereerd aangemoedigd te worden door onze eigen rector, Tim van de Hagen, en überhaupt een wedstrijd te varen met meer publieksboten dan zeilers. Blij met onze winst van de eerste dag voeren we terug naar de haven. Dat de Italianen konden koken bewezen ze nogmaals want ook vanavond stond er weer een heerlijk diner vond ons klaar met live muziek op de achtergrond. Na nog een paar lekkere drankjes vertrokken we naar dromenland.
Zondagochtend spraken we weer vroeg af maar helaas was er nog geen wind te bekennen. Het wedstrijdcomité besloot ons een stuk het meer op te slepen en dit pakte goed uit. De wind was zacht maar nog net genoeg om er een wedstrijd uit te krijgen. Deze was heel spannend, de wind draaide en we wisselden voortdurend de eerste plek af met de Italianen en Oostenrijkers. De laatste slag naar de finish hadden we goed ingeschat en tot ons gelukt sprongen we daardoor net voor de finish voorbij de andere teams. Dit betekende dat we het hele evenement hadden gewonnen! Op de kant aangekomen namen we nog een duik in het water en feliciteerden we de andere teams. Hoe de prijsuitreiking eraan toe ging zal ik nooit vergeten. Maarten en ik hadden allebei nog nooit op zo’n groot podium gestaan. We werden zelfs een beetje verlegen van de vele foto’s, prijzen en het interview. Ook kwamen we erachter, mochten we nog een keer naar zo’n evenement gaan, we het Nederlandse volkslied beter moeten oefenen want nu durfde we deze niet uit volle borst mee te zingen.
Blij met onze overwinning keerden we weer terug naar het regenachtige Nederland. Nogmaals bedankt voor de organisatie door politecnico Milano, het wedstrijdcomité en onze contactpersoon van de TU Delft, Barbara Marx. Wij hebben een geweldig weekend gehad, een goede indruk gekregen van de andere universiteiten en hopen er een traditie van te kunnen maken om aan zeilevenementen tussen de universiteiten deel te nemen met Broach.
Written by Lisanne Nijdam
