Twee jaar terug begon ik een wedstrijdverslag met de volgende woorden:

“De ingrediënten voor een fantastisch weekend? Zon, wind, leuke mensen en een boot. Afgelopen weekend op het klasse-evenement Dart18 in Muiderzand kregen we precies dat! (…) De laatste wedstrijd in de campagne van Marc en mij.”

Nu, twee jaar later kijk ik terug op het afgelopen weekend met precies dezelfde blik. Afgelopen weekend, na twee jaar niet meer samen te hebben gevaren, zaten Marc en ik weer samen op een Dart18. Beide hadden we twee jaar lang niet of nauwelijks op een catamaran gezeten maar met het ONK in aantocht begon het weer te kriebelen.

Op vrijdagavond waren we al afgereisd richting Naarden, waar we bij Marcs ouders konden slapen. Zaterdagochtend hoefden we dan ook niet al te vroeg op te staan. Om negen uur waren we bij Muiderzand, waar onze boot al klaarlag, de zon scheen en de wind er fantastisch uitzag. Aangezien de twee Dart18’s van Broach al bezet waren huurden we een Dart van SailToday. Via-via konden we een goede grootschoot en een goede trampoline lenen om de boot wat fijner te maken. We sleutelden wat aan de boot, hesen de zeilen alvast, maakten een praatje met alle andere zeilers, dronken zes koppen koffie (Marc) en zes koppen thee (Antine) en waren uiteindelijk helemaal klaar om samen met 31 andere boten het water op te gaan. Na twee jaar niet samen te hebben gezeild en bijna even lang niet op een Dart te hebben gezeten waren de verwachtingen niet al te hoog. We hadden ervaring met het concept ‘niet trainen, wel wedstrijdvaren’ en die ervaring was niet al te best. Zonder enig doel of verwachting gingen we het water op, we zouden wel zien hoe het ging!

En wat een dag was het om te varen! Hoewel we de eerste wedstrijd nodig hadden om opnieuw op elkaar ingespeeld te raken was het fantastisch! De wind woei niet-constant verdeeld over het veld zo’n 14 knopen, waardoor het spelletje ‘waar zit de wind?’ een leuke uitdaging bleek. De zon scheen heerlijk. De boot liep goed. De communicatie was als vanouds. De startjes waren scherper dan voorheen. Geheel tegen verwachtingen in voeren we na een eerste belabberde 28^e plek een 14^e, 12^e en 20^e plek. We hadden aansluiting bij mensen die we vroeger ver voor ons uit zagen varen en gingen met brede grijnzen en harde high-fives het water over. We waren terug!

’s Avonds zorgde de klasse-organisatie voor grote bakken stamppot en borden vol met chocolademousse. In het gezelschap van onze concurrentie werden de wedstrijden nabesproken onder het genot van een biertje en de ondergaande avondzon. Toen we rond half negen in de auto richting huis stapten waren we moe maar voldaan en gelukkig.

Ook zondag was een topdag te noemen. De wind was wat zachter waardoor we in de downwind wat minder goed presteerden dan op zaterdag. Normaal gesproken varen we die compleet op gevoel: zoek die grens op tussen diep varen en hard varen. Nu was de wind echter iets te zacht om die snelheidsveranderingen goed te kunnen voelen. De wind was ook nog eens dusdanig constant dat het hiervoor genoemde spelletje ‘waar zit de wind?’ bijna onmogelijk werd. Hij was overal even hard! Ook de top had er moeite mee en er werden wisselvallige resultaten gevaren door iedereen. Maar ook vandaag scheen de zon en ook vandaag voeren we twee van de vier wedstrijden hoog in het klassement mee. Ook vandaag waren de stralende lachen, de schitterende ogen en de kletsende high-fives ruim aanwezig.

Na vier wedstrijden te hebben gevaren was het tijd om naar de kant te gaan. Nog heel eventjes genietend van dat heerlijke zonnetje en de lekkere wind voeren we de haven binnen. De trampoline gaven we terug, de grootschoot ging weer naar de eigenaar en de boot lag weer bij SailToday. We kijken terug op een prachtig weekend en ik sluit dan ook graag dit wedstrijdverslag af met dezelfde woorden als twee jaar geleden:

“Met de zon op ons gezicht en de wind in onze rug, met een stralende lach op onze gezichten en keihard genietend hebben we onze laatste minuten samen op het water gebracht. Het was een fantastisch weekend.”

Geschreven door: Antine Reddingius

Naast Antine en Marc hebben er nog meer Broachers meegedaan aan het ONK. Denise Huizing en Joshua Slik voeren op witte Dart 18 onder het zeilnummer NED 892. Willem van de Sande en Maxime Vershoor hebben meegevaren op de rode Dart 18 met het zeilnummer 675. Michele Stoop is ingevallen als bemanning op externe boot. Klik hier voor de uitslagen.