J22 // Van Uden Reco Regatta

Terugblik Maritiem Watersport | TU Delft ‘Slag om Delft’ 2018
13/04/2018
Dart18 // KE1 Muiderzand
03/05/2018
Terugblik Maritiem Watersport | TU Delft ‘Slag om Delft’ 2018
13/04/2018
Dart18 // KE1 Muiderzand
03/05/2018
Van Uden Reco Stellendam Regatta – tel je successen!


Je hebt wel eens wedstrijden waarbij alles goed gaat. De voorbereiding is goed, elke overstag gaat soepel, de boot loopt lekker, communicatie gaat gesmeerd en je blokken zingen een zacht geratel als achtergrondgeluid bij perfect wind. Je hebt ook wedstrijden waarbij je je successen op andere manieren telt. Bij die wedstrijden neem je, bij gebrek aan resultaat in het wedstrijdveld, het aantal lachbuien, slechte grappen en uren in de zon als uitgangspunt om de kwaliteit van je weekend te meten. Het afgelopen weekend vond de Van Uden Reco plaats - laat dat zo’n weekend zijn geweest waar dat laatste het geval was.
Ons plan de campagne was gesmeerd: Matthijs had op vrijdag een tentamen tot drie uur, daarna zouden we gezamenlijk de Albert Heijn leegkopen (brood! Sportdrank! Koeken! Chocola! Radler!) om vervolgens de boot aan te koppelen en richting Stellendam te vertrekken. Daar hadden we tussen zeven en negen uur ’s avonds de mogelijkheid om de boot te kranen. Als alles normaal verliep zouden we uiterlijk half tien in Ouddorp zijn, waar we mochten slapen op de boot van Joosts ouders. Zo gesmeerd als het plan was, zo stroef ging de uitvoering. De Albert Heijn leegkopen ging uitstekend. Ook werd er, terwijl ik in alle onwetendheid bij de auto wachtte, een grote fles Smirnoff Ice voor me gekocht en voorin de auto verstopt.

Stap twee ging minder goed. Bij het aankoppelen van de trailer bleek dat de trailerverlichting het niet deed. De richtingaanwijzers knipperden er vrolijk op los, maar de remlichten gingen onder geen enkel beding aan. De boot werd neergezet bij de Gamma, waar we de halve winkel leegkochten om de trailer te repareren. Na twee en half uur was het eerste succes een feit: Ik vond de fles Ice en onder luid gelach van Madelief, Joost en Matthijs mocht ik genieten van een verfrissend drankje (en daarna een klotsbuik). Nog twee en half uur zwoegen en vier pizza’s later was het tweede succes ook daar: de trailerverlichting deed het weer! Inmiddels was het half tien en reden we eindelijk Delft uit. De boot kranen stelden we uit tot zaterdagochtend – nu gingen we regelrecht naar Ouddorp waar koude biertjes en verwarmende koppen thee klaarstonden en warme bedden op ons wachtten.
Zaterdagochtend stond de wekker om kwart over zes. We kwamen onder veel gezucht en gesteun ons bed uit, maar bij het inademen van de frisse ochtendlucht en het voelen van de eerste voorzichtige zonnestralen ging het humeur er met sprongen op vooruit. Anderhalf uur later lag de boot in het water en zaten we aan een welverdiend kopje koffie uit te kijken over de haven van Stellendam. Waar de zon voorzichtig was begonnen aan de dag scheen ze nu fel; de zonnebrillen, petten en zonnebrandcrème kwamen al snel naar boven. Ook de eerste laagjes werden uitgetrokken, want de wind was een stuk schuwer dan de zon. Een verfrissend briesje kon het nog niet genoemd worden.
Eenmaal op het water was de wind nog steeds afwezig. Er was een sleepje naar het veld nodig om de eerste start op tijd plaats te kunnen laten vinden. Hier ging er iets grof mis aan boord bij team Jiblings. Terwijl wij op de kant zaten te smullen van verse cappuccino had de wedstrijdleiding op het mededelingenbord opgehangen dat we niet de vierde start, maar de tweede zouden zijn. Terwijl de andere J22’s vochten om een plekje bij het startschip waren wij nog vrolijk een spinakersetje aan het oefenen. Onder het mom van tel je successen: we waren dan wel een minuut te laat over de start, maar die spi-set ging best lekker!
De hele zaterdag voeren we heerlijk. Het windje trok genoeg aan om vier wedstrijden te starten én te finishen. Bij een goede start kwamen we vaak goed mee met de bovenste helft van het veld, hoewel dat gedurende de wedstrijd langzaam moest worden ingeleverd. Het ging weliswaar niet super en we finishten vaak achteraan, maar het was genieten.
Na vier wedstrijden was het tijd om de weer naar de kant te gaan en uit te zoeken wat er qua eten geregeld was. In de wandelgangen hadden we geruchten over barbecue en gratis bier gehoord. Het bier was helaas niet gratis - het eten wel. Pizza, burgers, frietjes, barbecue, krab.. het was niet aan te slepen en alles smaakte ons heerlijk. Ook de tap vloeide rijkelijk en in de namiddagse zon zat de sfeer er al snel goed in. Na een paar uur was het helaas al weer tijd om richting Ouddorp te vertrekken, waar we nog een laatste kopje thee en glaasje zelfgemaakte Amaretto dronken voor we moe en voldaan ons bed in doken.

Met de vorige avond nog in het achterhoofd, en met twee uur slaap meer dan de nacht ervoor, was het op zondag een stuk makkelijker wakker worden dan op zaterdag. Bovendien hadden we de avond ervoor nog kunnen douchen (waarbij Madelief anderhalve minuut langer warm water kreeg dan waarvoor ze betaald had. Wat zei ik ook al weer over je successen tellen?) dus we voelden ons niet alleen fruitig, maar ook heerlijk fris. Na een stevig ontbijt van witte bolletjes met jam (succes nummer tien: er was frambozenjam) werd de boot de Haringvliet weer op geknald en wisten we dit keer wél de eerste start te halen.

De tweede vaardag was er vooral één van lang wachten tussen de wedstrijden door. De wind draaide in rap tempo en dus was het voor het wedstrijdcomité lastig de baan er goed in te leggen. Gelukkig hadden we meer dan genoeg te doen in de tussenpozen. Plassen op een emmer duurt bijvoorbeeld altijd wel even. Veel eten en drinken is ook belangrijk. De nieuwste aflevering van Temptation Island is uitgebreid besproken – net als de stand van zaken rondom de Kardashian-familie. Hoewel we daar uren over zouden kunnen doorvaren moesten we ons zo nu en dan concentreren om een wedstrijd te varen. De wind varieerde niet alleen van richting, ook de kracht fluctueerde sterk. De eerste drie wedstrijden waren rustig. We doken zo veel mogelijk de rechterhoek in om gebruik te maken van de winddraaiing – met wisselend resultaat. Bij de laatste wedstrijd moest er opeens volop gehiked worden en werden ons uithoudingsvermogen en de spierbundels getest. Hoewel we ook hier niet bepaald hoge resultaten voeren, was het een leuke afwisseling. En het mooiste aan de harde wind? Matthijs die vlak na de finish wilde voordoen hoe hij zo snel mogelijk in hike-positie gaat zitten, daarbij een lijntje pakte voor de stabiliteit (‘deze zit vast toch? Mooi’), het lijntje pardoes brak en Matthijs het water in plonsde met de lijn nog in z’n hand. Binnen tien seconden was –ie weer aan boord, waar we hem hartelijk hebben uitgelachen, met een een kletsnatte knuffel als gevolg.

Na de havenrace grandioos te hebben verloren, de boot terug te hebben gebracht en de zeilen te drogen te hebben gehangen was het tijd om het weekend in stijl af te sluiten: met een bord risotto, vergezeld door een Radler en slechte realitytelevisie op de achtergrond. Moe, voldaan en in het beste gezelschap dat we ons konden wensen. Hoewel het een weekend van teleurstellingen en tegenslagen was, kunnen we niet anders dan terugkijken op drie fantastische dagen.
Geschreven door Antine Reddingius

Comments are closed.

J22 // Van Uden Reco Regatta
Om nom nom, deze website gebruikt cookies! Door gebruik te maken van deze website ga je akkoord met onze privacyverklaring.
Lees meer