F18 // Ronde om Texel

J22 // Favoriet voor de wereldtitel!
03/06/2017
J22 // North Sea Regatta (J22 Worlds)
13/06/2017
J22 // Favoriet voor de wereldtitel!
03/06/2017
J22 // North Sea Regatta (J22 Worlds)
13/06/2017
Op 10 juni werd voor de veertigste keer de Ronde Texel gevaren, de grootste catamaranrace ter wereld. Samen met 330 andere cats stond ons F18 aan de startlijn van deze befaamde race om als eerste rond Texel te varen! Na bijna vier uur werd de Ronde voltooid na een echte uitputtingsslag.
 
 
De Ronde om Texel is het evenement waar we smachtend naar uitkeken en lang op onze bucketlist heeft gestaan. Vrijdagochtend vertrokken we vanuit Delft op weg naar Texel. In Den Helder hebben we onze auto en trailer opgemeten: veertien meter en dertig centimeter, goed voor zo’n €110 voor de overtocht… De gedachte ‘Een week leven op water en brood, maar het is het waard’ bleef door ons hoofd heen gaan. Aangekomen bij Paal 17 hebben we de boot opgetuigd en hierna nog even gekeken naar andere boten die de branding trotseerden de dag voor de Ronde
De volgende dag zou de Ronde dan vroeg in de ochtend van start gaan. Om 7.15 was de briefing en werd de tijd van de start bekend gemaakt: 8.40, vroeger dan we hadden verwacht. Veel tijd was er niet meer, en het was wel even schrikken toen de P-vlag verscheen voor het 30 minuten signaal. Een kwartier voor de start zijn we het water opgegaan en zijn we direct naar het startschip gevaren dat het verst uit de kust lag: daar was het een stuk rustiger en hadden we minder last van vuile wind. De start zou nog spannend worden: downwind met 330 boten waarbij zowel over stuurboord als over bakboord gevaren zou kunnen worden. Vier minuten voor de start probeerden we ons starthorloge te synchroniseren. Er was dan ook een wit rooksignaal vanuit een helikopter te zien, echt een topkleur om te gebruiken op een lichtbewolkte dag… Uiteindelijk klonk dan toch het startsignaal en zijn we begonnen aan onze tocht om het eiland.
Na de start kozen we er direct voor om zover als maar mocht uit de kust te gaan varen: hier was de vrije wind te vinden. Afkruisend over de golven heen waren we onderweg naar de vuurtoren, het noordelijkste punt van Texel, waar ook de eerste gate lag. Bij de gate bleek de keuze om ver uit de kust te varen zijn vruchten af te werpen. We lagen mooi voorin het veld met de niet-foilende boten en konden beginnen aan het tweede deel van de wedstrijd: een (hoog) halvewinds rak naar de VC-boei, om het noorden van Texel heen en langs de ondiepte. Ook dit tweede stuk kwamen we prima door, alleen ging het vlak na de VC-boei even mis.
We hadden van tevoren te horen gekregen dat het niet heel diep was en we hadden de zwaarden dan ook ver omhoog staan. Plots tijdens het varen klikte het lij-roer opeens los en stond hierdoor horizontaal. Dit wilden we natuurlijk direct weer herstellen, maar dit ging niet heel soepel en toen de boot weer recht lag, klikte ook het roer aan loef uit. Achteraf gezien hadden we beter een stuk door kunnen varen met de roeren omhoog. Heel erg jammer, want we hadden hierdoor heel veel hoogte en tijd verloren. De lange derde etappe lag toen voor ons: kruisend langs Oudeschild naar het zuiden van Texel.
Het eeuwige kruisen was veruit het langste en vermoeiendste deel van de race. De wind begon ook steeds meer toe te nemen, tot soms boven de 20 knopen, en de golfslag werd ook steeds pittiger naarmate we verder voeren naar het zuiden. Het heftigste deel was het stuk tussen Texel en Den Helder in. Het woei goed door en de golven begonnen groter te worden, maar waren vooral nog steeds heel kort, waardoor onze samenwerking en concentratie op de proef werden gesteld. En, zo dachten we toen, het pittigste stuk moest nog komen: het laatste stuk vol op de Noordzee terug naar Paal 17. Maar we waren in ieder geval dit stuk zonder kleerscheuren doorgekomen!
 
 
Het korte halvewindse stuk tussen Texel en de zandplaat, de Razende Bol, in was even een verademing: eindelijk vlak water, iets minder wind en even op adem komen. Dat dachten we tenminste. De concentratie was hierdoor even weg en we zijn toen heel knullig omgeslagen. Niet voorover of iets anders spectaculairs, maar heel goedkoop, plat op zijn kant. Hier baalden we wel van, want het was echt totaal onnodig!
Drie minuten later hadden we de boot weer rechtgetrokken en konden we de race uitvaren: het laatste stuk met de gennaker terug naar waar we begonnen waren. De wind was iets afgenomen en de golven vielen niet tegen, een stuk rustiger dan we eerder verwacht hadden en het laatste stuk survivallen bleef dus uit. Niet dat we dat heel erg vonden trouwens. Na een kort stuk downwind passeerden we dan eindelijk na 3 uur en 58 minuten de finishlijn.

Op dat moment zaten we er wel een beetje doorheen en het duurde dan ook een uur voordat het een doordrong dat we de Ronde Texel hadden uitgevaren! Die avond werd de uitslag bekend gemaakt: van de 330 boten zijn, zijn we als 117de (Texel rating) geëindigd, waar we heel blij mee waren! De volgende dag keerden we dan ook voldaan weer terug naar Delft en de Ronde Texel is van onze bucketlist afgestreept!

Leave a Reply

F18 // Ronde om Texel
Om nom nom, deze website gebruikt cookies! Door gebruik te maken van deze website ga je akkoord met onze privacyverklaring.
Lees meer